haaaaaaaaaaaay....

may mga pagkakataon ba sa buhay mo na minsan lang talaga na handang handa ka na sumuko? alam ko madalas ko nang sabihin yan dito sa aking blog pero taagang minsan ay may mga oras na hindi ko na talaga kaya. katulad lang kanina. may exam kami sa persuad, siguro mga 30 minutes ang naaksaya namin sa pagaantay ng copy ng exam questions... sabi nung prof ko na binigay daw nia sa secreatry nung department namin para ipaphotocopy... eh yung secretary kanina lang pinaphotocopy... leche. kung pinsimulan nalang nia samin yon agad, ehdi sana hindi kami mashadong nagmamadali at mas maayos pa ang mga sagot namin, diba? wag lang siya magreklamo na ampapanget ng mga sinagot namin, magaamok na talaga ako... sumakit pa talaga ang ulo ko dahil sa exam na yon.. argh! shyet pa lahat ng kailangan gawin for orgavid! ang dami talagang kailangan gawin para lang sa pagplplano ng isang video... ngayon naiinitindihan ko na yung mga processes na ginagawa para lang makapanuod tayo ng isang episode ng CSI (at siyempre kailangan i-connect ko sa CSI... haha... yung kasi yung pinapanuod ko kagabi, kaya ayan, na-connect ko. haha). shyet talaga... tapos kailangan pa magpass ng PNA draft by tomorrow!!!! argh!! 30% pa naman yon ng midterm grade namin para sa orgavid... shyiet, pare. naloloka nako. ambaba pa naman ng mga unang exercises ko, may 0.0 pa... shyiet talaga... lagi ko nalang sinasabi na babawi nalang ako next time, pero hindi parin talaga ako nakakabawi!!! naiinis ako... parang wala talaga ako sa production... nakakainis... sana naman pumasa na ako dito... kahit 1.0 lang... masaya na ko... basta makathesis lang, ok nako... grabe talaga... ang hirap na ng mga ginagawa dito sa orgavid... feel ko talaga magkakasakit ako dahil dun eh... hindi lang dyan natatapos ang problema ko!!! meron pa kaming events, ang daming kailangan planuhin... sumasakit na ulo ko iniisip ko palang yon... shiyet tlga!!! sige, mamaya nalang uli ako magdadagdag... mejo meron pa ko kailangan gawin eh.... :P

hmmmmm...

*disclaimer: kung ano man ang nakasulat dito, mga iniisip ko lang at mga kuro-kuro ko lang ang mga to.* mahirap nang hindi maglagay ng disclaimer eh. minsan lang talaga may mga taong nagbabasa na feel nilang sila ung tinutukoy. haay.

~

anyway, naisip ko lang kung bakit may mga pagkakataon na hindi lang talaga maintindihan ng mga ibang tao ang iniisip mo. Yung tipong nabanggit mo lang ung iniisip mo, as in out of the blue lang, as in wala lang, tapos iisipin na nila agad na baka sila yon, or may pinatutunguhan ka sa iniisip mong yon. grabe pare. napakaparanoid naman non. hay nako. minsan, hindi nako nagtataka kung bigla nalang silang magcomment na parang dinedefend nila sarili nila, parang tinamaan sila. ang tanong ko lang naman, bakit sila tinatamaan? bakit kailangan nilang magreact ng ganon? ang sakin lang naman ay, bakit ka tatamaan kung wala ka naman ginagawang mali? diba? bakit mo kailangan na idefend ang sarili mo kung hindi ka naman apektado? un lang. ang daming pagkakataon na ganyan ang napapansin ko eh. iba ung sobrang sensitive sa guilty eh. wala lang. napansin ko lang.

~

bakit naman minsan may mga tao na kahit sobrang harap-harapan at lantaran na ang mga panama mo sa kanya eh hindi talaga siya naapektuhan? as in yung sooooooobrang dense. as in kahit na deretsahin mo na, wala parin. wala lang.

~

sa mundo naman kasi natural lang na may kapareha ung isa, diba? kaya ayan. kung may sobra kung matamaan kahit hindi naman dapat, meron din naman tao na kahit sobra na patama mo sa kanya, to the point na deretchahan na, wala parin. haay. talaga naman ang duality ng mundo ano? kahit anong bagay sa mundo, meron.

~~

anyways... bakit ganon? minsan ang hectic ng buhay, minsan hindi. minsan ang daming ginagawa, minsan naman wala. minsan hindi mo alam kung paano mo pahahabain ang oras, minsan naman parang hindi gumagalaw ang oras. wala lang. madaming pagkakataon na nakita ko ang sarili ko na ganyan. hehe. wala lang.

~~~

o xa, hanggang dito na lang muna. mejo mahaba na to, at may klase pa ko. hahahahahah...

hay nakoooooooo....

grabe... di ko maintindihan kung ano na nangyayari... last week sobrang stressed ako dahil sa orgavid, ngayon naman parang wala akong ginagawa para don... ngek. labo.

~

minsan ba nafeel mo na sobrang ready ka nang sumuko, pero hindi pwede? minsan kailangan lang talagang lumaban hanggang sa pinakahuling lakas na meron ka... kahit na handa nang bumigay ang katawan mo, hindi ka parin papayagan ng kalooblooban mo.... anlabo ba? minsan ksi, ganyan ang nararamdaman ko. tungkol san? sa madaming bagay... minsan sa pagaaaral, minsan sa kaibigan, minsan sa pamilya. halo-halo. walang iisang pinagkakatuunan. ganon. malabo lang talaga ang buhay sakin.

~

pero eto, seryosong tanong: bakit may mga tao na kakaiba magisip, gumalaw (and the like)? kakaiba in the sense na salunggat siya sa pagiisip ng karamihan? sige, sabihin na natin na may mga tao na sadya lang na hindi "nagcoconform" sa society, pero ang tinutukoy ko eh hindi ganon... as in yung likas na tlgang kakaiba... wala lang... naisip ko lang..

~

hay nako. buhay nga naman ano?

argh. ayoko na ng ganito...

nakakaleche. hay nako. grabe na ito. hindi ko na ata makakaya ang mga pinapagawa samin. shyiet. alam nio ba ang feeling na sobrang hindi mo na alam kung saan ilulugar ang sarili mo dahil sa sobrang daming gawain na sadyang hindi mo maiwasang magkapatong-patong? ganon. as in. yung parang nahihirapan ka na huminga dahil sa pagkarami-raming sumasakal sa iyo. ganon. as in. kahit na sabihin na natin na sobrang daming kong oras sa schedule ko, wala parin. pagisip palang ng concept ubos na. pagasikaso lang ng dokumento, ubos na. parang tuloy ang sarap dekwatin nung time-turner ni hermione sa prisoner of azkaban. as in. para lang madaming oras para gawin ang lahat ng kailangan gawin. shyiet men. ayoko na. konti nlng susuko na ko. ayoko na tlga!!!!!!!!! di ko na kaya!!!!!!! argh!!!!
~
bakit ba ganito ang mundo???? bakit ba ako ginawang ganito? ayoko na tlga...
~
hay nako. di nako maxado magsasalita ng kung ano-ano dito. mahirap na, baka may mga magisip ng kung ano-ano.... hehehe. =P

AAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHH!!!!!!

hay nako. nakakastress naman to. 4th week palang namin sa second term , stress na agad. majors palang eh, haaaay. sumsasakit na ulo ko. ayoko na magaral. as in. malapit nako sumuko.

ang masama pa dun eh may mga tao na sadya lang talagang hindi marunong umintindi. hindi mo gets? sorry ka. di ko na ieexplain. basta. di na ako nagtataka kung bakit xa loner. hah. (nyak ansama. bwahahahahahaha)

sa sobrang daming ginagawa, wala na rin akong panahon magbigay ng aking mga kuro-kuro tungkol sa mga nangyayari sa aking paligid.... haaay. di ko na alam gagawin ko.