bakit kaya ganun? lagi nalang ako. may mali ba sakin? ewan ko. hindi ko nga alam eh. bakit laging pag sinabing "bahala ka.", tapos ginawa mo plano mo, galit sayo. kailangan bang ganito nalang lagi?
teka. napaisip ako. ilang taon na ba ako? 20. wala nang "-teen". in short, di nako bata. pero bakit ganon? parang bata parin turing nila sakin?
bakit ganon? di ko parin magawa gusto kong gawin. di ko mailabas yung tunay kong pagkatao. bakit? kasi may pumipigil. sino? mmmm. isipin niyo nalang. andami-daming pagkakataon na sinayang. andami-daming panahon na isinantabi lang. andami-daming maaring magawa na binali-wala. bakit? dahil sa.... um! yun na.
bakit kaya? kahit sa sarili kong pamilya (hala ayan na!) di ko feel na kasama ako. di ko feel na parte ako. di ko tlga feel. sana... haay. sa susunod ko nlng sasabihin. andaming pagkakataon na pinagisipan at pinagplanuhan ko nang lumayas dito sa bahay. sobrang dami. mula pa nung bata pa ako. may nabasa akong libro, si john grisham yung nagsulat. tungkol sa isang tao na pinamukhang namatay siya, pero nagiba ng pagkatao... at nagtangay ng $90m. ngayon naisip ko, pano kaya kung ganon din gawin ko. kunwari namatay nako, pero sa totoo, mawawala lang ako bilang ethel. wala nang ethel, thellybelles, thellybelly, thellicious, thelthel, jet, etot. pano kaya yon? may makakamiss ba sken? may makakaalala ba sken? may makakaramdam ba na wala na ako? ewan. basta. pag nagkaron ako ng pagkakataon na ganon... ay, ewan. diko lam kung magagawa ko nga.
hay. kung ang buhay nga ay sadyang napakadaling intindihin. katulad nga ng sagot ko sa isang survey sa friendster, ang tanong, "life is..?" ang sagot ko: "a mystery, sometimes you think that you've understood it, but then again, maybe you haven't." haaaaay.
take me away. please.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
hay buhay nga!!! di dapat sineseryoso... kahit may mga taong walang paki magresolve ng despute with you, or nababackstab ka na at feel nila di mo alam, hahaha, tawanan mo nalang okei??? sadyang may mga tao o instance na magddown talaga cio, kahit kaibigan mo, di mo alam, kaaway mo...at kaplastikan lang pinapakita cio... but still, you have to accept them, and let them know na tao ka lang naman... nagkakamali siguro, o baka, sila ang nagkakamali sa pagkakakilala sa iyo... mga assuming nga naman =)
basta just be yourself and dont go changing. let the people accept you for who you are. let them get mad, even throw stones at you... just live your life, because its yours, not theirs... if you know what i mean =)
"PAIN HAS ITS PURPOSE" =P
Post a Comment